Four Times

 Le Quattro Volte

 

Le Quattro Volte [The Four Times] (2010, Michelangelo Frammartino) - ***½

 

In Michelangelo Frammartino’s second documentary-fiction, Le Quattro Volte, Pythagorean story about transmigration of the soul, of four states of being (human, animal, vegetable, and mineral) finds its way to screen. The story begins with an elderly goatherd’s daily routines frustrated by a hacking cough and ends up in a chopped pine tree to become charcoal. Full of surprises, this combination of documentary style with Jacques Tati and Buster Keaton territory (yes, exactly I mean that) is a kind of a rare movie. I love that brilliant 10-minute long take with some goats, a pickup truck, and a resourceful dog – how clever of a filmmaker to orchestrate such details with suspense and humor and playing with our expectations, on- and off-screen! There are many details to grasp, in framing and its elliptical story-telling, especially in its two first episodes. Surprises here all come in micro-level – you need to watch attentively to notice how carefully everyday routines were framed. This exciting film deserves to be seen and discussed more.

PS: David bordwell’s short review comprises some thoughtful observations of Michelangelo Frammartino’s feature. Interestingly, Bordwell examines concept of suspense with tracing it back through two opposite corners of contemporary arthouse cinema: Iranian Nader and Simin  versus Le Quattro Volte.

نظرات

  1. سلام وحید

    در ادامه سوالی که در پست قبلی پرسیدم...

    راستش چیزی که بیشتر من را تحریک کرد که این سوال را بپرسم درباره برخی نوشته های مربوط به فیلم "یک پیامبر" (که البته فیلم را خیلی دوست دارم) و رابطه اش با اسلام و پیامبر اسلام است. در بعضی نوشته ها، تحلیل هایی درباره فیلم کرده بودند که واقعا برای من بسیار عجیب بود و به نظر کمی افراطی و معناتراشی می آمد...

    حال اگر در این باره چند خطی بنویسی که اصولا رابطه این فیلم با اسلام و پیامبر اسلام را چگونه می بینی [به قول خودت در خلق یک کلیت هدفمند]، و این که اودیار در واقع از این اشاراتی که به آیات قرآن می کند چه هدفی را دنبال می کند، بسیار خوشحال می شوم...

    پی نوشت : این فیلم "چهار بار" را هم به پیشنهاد یک وبلاگ غیرفارسی زبان دیدم و بسیار دوست داشتم...

    تشکر

    پاسخحذف
  2. لطفن برای "خواندنی ها" فکری بکنید.

    پاسخحذف
  3. به منصور،

    دارم برایش یک فکر تازه می‌کنم. در این چند روز آینده عملی می‌شود!

    ممنون

    پاسخحذف
  4. سعید،

    بحثِ فیلمِ اودیار فراتر از چند سطر است. مضمونِ موردِ نظرِ من همان چیزی است که خود اودیار هم با توجه به ترانه‌ی عملی Gotta Serve Somebody از باب دیلان اشاره کرده
    http://www.bobdylan.com/songs/gotta-serve-somebody

    اودیار حتی گفته بوده عنوانی که برای فیلم در نظر داشته چیزی بوده بازتاب‌دهنده‌ی عنوان این کارِ باب دیلان که چیزِ مناسبی نیافته. اینجا و آنجا دیده‌ام که چیزهایی در بابِ مضمونِ «رستگاری» در فیلم نوشته‌اند (عجیب نیست؟ کدام رستگاری؟) بلکه برعکس به نظرم برخوردِ فیلم با این مفهوم بیش از اندازه کنایی و دوپهلو است آنچنان که ترانه‌ی دیلان نیز. نگاهم به مضمون‌های «پیشگویی» و «پیامبری» هم چنین است. جای بحث دارد که آیا پس‌زمینه‌ و ارجاعاتِ مذهبی که اودیار برای قهرمانش می‌چیند آیا از آن جنس کاری است که فیلمسازی مانند اسکورسیزی برای قهرمانانش می‌چیند یا نه (البته اینجا در سنت مذهبی‌ای دیگری). یادم هست از جمله بحثهایی که بر فیلم شده بود این بود که هر چه که حرکتِ فیلم اودیار در مضمونِ محوری فیلم منسجم و پیچیده است جنبه‌های متافیزیکی فیلم به همان اندازه کامل و قدرتمندانه نیست. ولی این چیزی است که برای بحث بر سرش باید مطلبی مجزا نوشت!

    پاسخحذف

ارسال یک نظر

پست‌های پرطرفدار